Over mij

Mijn naam is Anne-Fleur van Drunen en ik woon momenteel in Hobart, Tasmanië. Als oudste in een familie met veel nichtjes en neefjes ervaarde ik al op jonge leeftijd hoe gemakkelijk ik contact kon leggen met het jonge kind. Een lichtje in mijn hart is toen gaan branden en sindsdien niet meer uitgegaan. Na de middelbare school ben ik direct gestart met de studie Psychology aan de Radboud Universiteit in Nijmegen. Gedurende deze studie heb ik de mogelijkheden onderzocht om meer te weten te komen over de psychologie achter kinderen en jongvolwassenen – het liefste in een ander land met een andere cultuur. Deze ”speurtocht” heeft mij uiteindelijk naar de Brock University, St. Catharines, Canada geleid, waar ik een semester heb gevolgd (cum laude) dat volledig gericht was op kinderen en jongvolwassenen. Ik leerde meer over inclusiviteit, verschillende culturen – hoe je dit kunt integreren in het werk als psycholoog, waarbij oog en oor voor het individu zo belangrijk is. Het was dan ook een logische stap om na mijn bachelor de master Child & Adolescent Psychology te volgen aan de Leiden Universiteit. Nadat ik in 2022 cum laude ben afgestudeerd als psycholoog Kind & Jeugd (SKJ geregistreerd) heb ik een tijd in de generalistische, psychologische zorg kind & jeugd gewerkt en ervaring opgedaan omtrent verschillende hulpvragen. Na enige tijd merkte ik dat ik tegen de bestaande grenzen en protocollen aanliep binnen de gezondheidszorg. Ook ervaarde ik dat er te weinig tijd is om het kind/ de jongere en het systeem eromheen te leren kennen. Er miste iets. Daarom besloot ik mijn baan op te zeggen en op een persoonlijke ontdekkingsreis te gaan om uit te vinden hoe ik de zorg dan wel vorm wilde gaan geven. En dat heeft mij tot een hoop inzichten en naar uithoeken op deze aardbol geleid!

Begin januari 2023 pakte ik mijn rugzak en leidde het leven mij naar Portugal. Ik kwam een affiche tegen in een supermarkt waarop stond dat er gezocht werd naar vrijwilligers voor een natuur BSO. Drie maanden lang heb ik met kinderen gewerkt, waarvan de ouders expats waren of besloten hadden hun huis in te ruilen voor een huis met wielen. Ik was benieuwd wat deze vrijere setting tot gevolg zou hebben. Ik kwam erachter dat kinderen elkaar nog veel meer kunnen leren, elkaar helpen wanneer ze ergens tegenaan lopen en spiegelen. Soms hebben ze hierbij wel wat (volwassen) begeleiding nodig. Ik zag ook dat de uitdagingen die kinderen en jongeren in Nederland ervaren, tevens in Portugal zichtbaar waren. Het was (opnieuw) mijn missie om de kinderen te zíen, écht te zien voor wie zij zijn. Het luisterend oor, die extra vraag of dat moment van aandacht maakt het verschil; ik zag het en voelde het. Een paar maanden later kwam ik als medewerker in het Radboud Ziekenhuis terecht op de afdeling Hematologie, waar opeens hele andere situaties zich voordeden. Ernstig zieke, met name, volwassenen, maar die allemaal op hun eigen manier ook gezien en gehoord wilden worden. Een kort gesprek, een knikje, een simpele glimlach. Kleine gebaren werden opeens groot!

Na mijn werk in het Radboud ben ik naar Hobart, Tasmanië vertrokken. En daar bevind ik mij nu. Mijn hart heeft mij hierheen geleid. Begeven op een van de laatste oer plekken op deze aarde vind ik de inspiratie en de laatste steun in de richting van een eigen praktijk.

Sole e Luna. Door naar binnen te keren en te luisteren naar mijn eigen stem heb ik antwoorden op mijn levensvragen gevonden. Het vuurtje dat ik telkens weer voel als ik in verbinding sta met de ander is wat mij voortbeweegt! Mijn wens is om met kinderen, jongeren en hun ouder(s)/verzorger(s), zonder bestaande grenzen, samen op (creatieve) ontdekkingstocht te gaan. In verbinding, van hart-tot-hart. Want uiteindelijk is het luisteren naar onze innerlijke stem en het volgen van ons hart wat ons de juiste richting wijst.